අහඹු ලෙස දිග හැරුණු ප්‍රථම ප්‍රේමය...

" ළිහිණි....උඹට අරවා නැද්ද ?...."

" කොරවද ?..."

" හැඟීම් දැනීම් කියන ඒවා...."

" ඇයි සැකද නෑ කියලා ?..."

" ඒ හින්දනේ අහන්නෙ..."

" මගේ හැඟීම් දැනීම් දැනෙන්නෙ මට..උඹට නෙමේනේ...."

" අනේ...පලයන් යන්න...හැඟීම් දැනීම් තිබ්බ නම් කොල්ලෙක්වත් හොයා ගන්නෙ නැතුව ඔහොම ඉන්නවද ?...."

" ආ...ඒකද මේ උඹ මගේ හැඟීම් දැනීම් ගැන අහන්නේ ?... මේක හරි වැඩක්නේ….දැන් බලාගෙන ගියාම මටත් වඩා ඒ ගැන අමාරුව තියෙන්නේ උඹටනෙ....මාරයි ආ...."

" විහිළු නෙමේ...දැන් ඔහොම උන්නා ඇති...සෙටල් වෙයන්...නාකි උනාම බැඳින්නයෑ... දැන්වත් අරකට හා කියපන්.... මම මේ කියන්නෙ උඹේ හොඳටමයි….."

" මගේ හොඳට නෙමේ...උඹේ තියෙන ඊරිසියාවට...උඹ වැටුන වලේ මාවත් වට්ටන්න හදන්නෙ ඒකයි. මගේ නිදහසට සීමා පනවන්න උඹට මාර උවමනාවක් තියෙන්නේ නේද...."

" අනේ...වැඩේමයි...ඔය නිදහස කන්නද බං....මම කිව්වේ ඇත්ත...හිතපන් ඒ ගැන මෝඩියක් නොවී ...."

මගේ දයාබර යෙහෙළිය අයෝමි නිතර නිතර මා ගැන සොයා බලා වෙහෙසුනේ මගේ ජීවිතය පිළිවෙලක් කරන්නට බව මම දැන උන්නෙමි. ඇය මට යෙහෙළියකට වඩා දයාබර මවක් වැනිය. මගේ සිත අකුරක් නෑර කියවීමේ හැකියාව ඇය සතුය. දුර රටක හිඳ හෝ මගේ දුක සැප හැම විටකම සොයා බලන්නේ ඒ නිසාමය. ගැලපෙන කෙනෙකු සොයා දී මා විවාහ කොට දෙන්නට ඈ අපමණක් වෙහෙසෙයි. වෙනතක් තබා මගේ මවට නැති උවමනාවක් ඈට ඇති සේය.

ඇගේ මේ සොයා බැලීම් කිසිදු විටක මට වදයක් නම් වූයේ නැත. ඕනෑම කෙල්ලක මෙන් නිසි වයස ආ කල විවා පත්වී යහපත් පවුල් ජීවිතයක් ගත කරන්නට මමද බලාපොරොත්තුව උන්නෙමි. සැරින් සැරයේ හිතට ආදරය ඉබිකම් කල විටදී මඟ හැර ගියේ මගේ ඉලක්කයින්ට යාමේදී ඒවා බාධාවක් වේයැයි සිතූ නිසාමය. කිසිදා කිසිවෙකුගෙන් නොලැබුන ආදරය සිත්සේ විඳ ගන්නට උවමනා වීද මම සිත් කොනක ඒ බලාපොරොත්තු තබාගෙන උන්නෙමි. බොහෝ සේයින් නිහඬ චරිතයක් වූ නිසාම අයෝමි හැරෙන්නට අනෙක් යෙහෙළියන් ඒ ගැන තැකුවේද නැත. නමුදු අයෝමි ඒ ගැන  නිතර අවධානයෙන් පසු උනාය.

" තාම බැරි උනාද ?..."

" මොනාද ? ..."

" කොල්ලෙක් හොයා ගන්න..."

" මට පිස්සුද බං කොල්ලො හොය හොයා ඉන්න... වෙන වැඩ නැතුවටද ….."

" පිස්සුවට නෙමේ....ඕන නිසා...අපි හැමෝටම  ඒ පැත්ත හරි යද්දී උඹට විතරක් ඔහොම ඉන්න බෑ.. ඔය ඔෆීස් එකේවත් නැද්ද හිතට හරි යන එකෙක් ?..."

" උඹ හිතුවද මම අර මොකාද වගේ කොල්ලො දිහා බලාගෙන ඉන්න එකෙක් කියලා...ඒකා හරියනවද...මේකා හරි යනවද කියලා හිත හිතා ඉන්න...පිස්සුද අයෝමි උඹට ? ... පාඩුවෙ ඉන්න දීපංකො බං වද නොදී...."

ඇයට විහිළු කරමින් කතාව මඟාරින්නට මා සතු හැකියාව බොහෝය...

හැම පැයක්ම මට දැනුනේ තප්පරයෙන් දයෙන් පංගුවක් ලෙසය. සිත තුල එතරම්ම කලබලයකි. කොතනින් පටන් ගෙන කොතනින් ඉවර කරන්නදැයි නොතේරෙන සිතිවිලි පඹගාලක මම පැටලී උන්නෙමි. ඒ අයෝමි නිසාමය. සති ගනන්...මාස ගනන් එක දිගට එකම දෙය කියවූ ඇය ඉදිරියෙහි මම පරාද වී සිටියෙමි. තමන්ට අති මහත්වූ ජයග්‍රහණයක් ලද කලෙක මෙන් ඇය සතුටට පත්වී උන්නාය.

" අම්...මෝ...ඇති යාන්තම්...මමයි රවියි බයේ උන්නේ උඹ ඒකටත් බැග් ගායි කියලා...."

තමන්ගේ උත්සාහයෙන් සාර්ථක ප්‍රථිපල නෙලා ගත්තියක සේ ඇය සැනසුනාය.එතරම් දෙයක් සිදු උනාදැයි මම මොහොතකට සිතුවෙමි.

" රවීන්ද්‍ර " යනු අයෝමිගේ ආදරණිය සැමියාය. මීට වසර තුනකට පමණ පෙර විවා පත්වූ ඔවුන් දෙදෙනා කැනඩාවේ ස්ථීර පදිංචිය සඳහා පිටත්ව ගියහ. ද්‍රවිඩ ජාතිකයෙකු වූ රවීන්ද්‍රත් අයෝමිත් අතර තිබූ සම්බන්ධයට රවීන්ද්‍රගේ නිවසින් කෙසේ වෙතත් අයෝමිගේ නිවසින් නම් බුරුලක් ලැබුනේම නැත. ඉතා යහපත් ගති ගුණ ඇති රවීන්ද්‍රව කිසි ලෙසකින් හෝ අත්හැරීමට අයෝමි උත්සාහ ගත්තේද නැත. පණට පණසේ ආදරය කල ඔවුන් දෙදෙනා අන්තිමේදී අයෝමිගේ නිවසේ අයගෙ දැඩි විරෝධය මැද හිතුමතේට විවාහ වූහ. තව දුරටත් සමාජයෙන් එල්ල වන චෝදනා වලින් ඈත් වීම පිණිස ඔවුන් දෙදෙනා තෝරා ගත්තේ මෙරටින් පිට වීමයි. එසේ වූ නමුදු මෙරට උන්නා සේම මා ගැන සොයා බලන්නට ඇය කිසිවිටකත් අමතක නොකලාය.

විවාහ වීමට මට කාලය පැමිණ ඇතැයි තීරණය කලේද මගේ යෙහෙළිය අයෝමි විසින්මය. ඒ මා හට ඇති අති මහත්වූ සෙනෙහස නිසා බව මම දනිමි.මට සුදුසු කෙනෙකු සොයා ගන්නට මා උනන්දු නොවන තැන්හී ඇය ඒ ගැන සොයන්නට වෙහෙසුනාය. දන්නා කියන අයගෙන් එසේ සොයා බලන තැන්හී ප්‍රථිපලයක් ලෙස " " තේජාන් " සම්බ වී තිබුනේය. රවීන්ද්‍රගේ මිතුරෙකුගේ මිතුරෙකු වන තේජාන් හට මාව ජෝඩු කරවන්නට අයෝමිත්..රවින්ද්‍රත් උනන්දු වූ තරම....

දිනපතාම ලැබෙන ඇගේ දුරකථන ඇමතුම් වලින් වැඩි කොටසක් වෙන්වූයේ තේජාන්ගේ විස්තර සඳහාය.

"කොල්ලා සිරා....උඹට හොඳටම ගැලපෙනවා ළිහිණියෝ..."

" උඹට සිරා වෙලා විතරක් බෑනේ...මොකද ඌව බඳින්නේ උඹ නෙමේනෙ..."

" උඹ ඔහොම කියන්නේ ඌ ගැන දන්නෙ නැති  හන්දනේ.... දැනගත්තට පස්සෙ මට පිං දෙයි..."

" වැඩේමයි...."

" වැඩේමයි නෙමේ...මම කියන්නෙ ඇත්ත..."

" කොහොමත් මම ප්‍රොපෝසල් වලට කැමති නෑ බං. කොහොමද අඳුනන්නේ නැති එකෙක්ව බඳින්නේ ?..."

" මෝඩියේ...උඹ දන්නෙ නැති උනාට අපි ඌ ගැන හොයලා බැලුවා. එහෙම කොහෙවත් ඉන්න එකෙක්ව අපි උඹට හොයනවද...තේරුම් ගනින්කෝ බං..."

" අයෝමි මේක විහිළුවක් නෙමේ...මට බයයි...ඕනෙ නෑ බං මට ඕවා..."

" මේ බලපං ළිහිණි...ඌ හොඳ එකා. ඉස්සර එෆෙයාර්ස් තියෙන්න ඇති. ඒවා හැම කොල්ලෙක්ටම පොදුයිනෙ...ඒත් දැන් නෑ. උඹේ ෆෝටෝ ටික දැක්කම ඌ කැමති උනා උඹ ගැන දැනගන්න...වෙන එකක් තියා ගෙදරටත් ඒ ගැන කියලා...ආන්ටි මට කෝල් කලත් එක්ක...."

" අනේ මන්දා බං මේවා...."

" අපි උඹට වරදක් කරන්න හදන්නෙ නෑනේ. ඌව ඉස්සරවෙලා අඳුනගනින්....කොල්ල උඹේ නම්බර් එක ඉල්ලුවා...මම දුන්නා...කතා කලොත් කතා කරපන්.."

" ටිකක් කතා කලා කියලා මනුස්සයෙක්ව අඳුනගන්න පුළුවන්ද අයෝමි ?..."

" ළිහිණියෝ...ඔහොම නෙමේ අවුරුදු දහය දොළහා ලව් කරලා බඳින උන් උනත් අන්තිමේදී රන්ඬු වෙලා දෙපැත්තට වෙන වෙලාවල් තියෙනවා. ඒක හන්දා අංජනම් බලන්නෙ නැතුව හිටපං...අනික මේ මම උඹට හෙට උදේට ඌව බඳින්න කිව්වේ නෑනෙ...ටිකක් අඳුර ගනින්. ගැලපෙන්නේ නෑ කියලා හිතෙනවා නම් අයින් වෙමු...ඉවරයිනේ...... "

"ඒ උනාට අයෝමි …....."

" හරි ...එහෙමනම් උඹ මේක අත ඇරපන්...උඹට හරියි කියලා හිතෙන එකෙක්ව හොයා ගනින්...අපි ඒක කරමු..."

ඇගේ තර්කයන් බිඳින්නට මට හැකියාවක් තිබුනේ නැති නිසාවට මම අන්තිමේදී නිහඬ උනෙමි.ඒ ඇයවත් රවීන්ද්‍රවත් මට වරදක් නොකරන බව දන්නා නිසාමය...

ගත වූයේ දින කීපයක් පමණි...මගේ දුරකථනයට ආ නාඳුනනා ඇමතුමකි.

" හෙලෝ....කුඩ් අයි ස්පීක් ටූ මිස් ළිහිණි ...."

" යේර්ස්...ස්පීකින්..."

" හේයි...ළිහිණි..මම තේජාන්...."

ඒ හඬ ඇසුනු සැනින් මම තිගැස්සුනෙමි

මතු සම්බන්ධයි........