සත්‍ය ප්‍රේම භෘංගරාජයා ළිහිණිව මැරුවා....

ප්‍රශ්ණ හිතට ආවම එහෙමත් නැත්තම් විසඳන්නම් බැරි ප්‍රශ්ණයක හිර උනාම , එහෙමත් නැත්තම් ඒ ප්‍රශ්ණය හන්දාම සමාජයට මූණ දෙන්න බෑ කියලා හිතුනම මිනිස්සු කරන ලේසිම දේ දීවි නසා ගැනීමනෙ...

කියද්දී නම් හරිම සිම්පල් උනාට මැරෙන එකානෙ දන්නෙ ඒකෙ අමාරුව….මැරෙන එකත් හිතන තරම් ලේසි වැඩක්ද...පණ යන වැඩක්නෙ..

තරුණ අය වැඩියෙන්ම මැරෙන්න හදන්නෙ " ලව් " කේස් හින්දනෙ. මට මතකයි අපේ ගම් පලාතේ එක කාලයක් එක දිගටම ඔය " ලව් " කේස් හන්දා කීප දෙනෙක් මැරෙන්න හැදුවා.. චුට්ටක් කොල්ලො කෙල්ලො. අපේ භාෂාවෙන් කියනවානම් අර සිගරට් එකක් තරම්වත් උස නැති උන්..ගෙදරට අහු උනාම..නැත්තම් ඉස්කෝලෙට මාට්ටු උනාම...එහෙමත් නැත්තම් වයස හරස් උනාම මුන් ටික කලේ දඩි බිඩි ගාලා මැරෙන්න හදපු එක. ඒ විදියට කීප දෙනෙක් මැරුනත් එක්ක . මැරෙන්නත් එක එක ක්‍රම... ටොක් ඇට ( කනේරු ඇට වලට අපේ පැත්තේ කියන්නෙ ටොක් ඇට කියලා )කාලා චොකලට් කනවලු . තව අය එඬරු ඇට කනවලු.. සමහර අය ටොයිලට් හෝදන්න ගන්න " හර්පික් " වගේ දේවලුත් බිව්වලු...

කස්ටිය මැරෙන්න නම් හදන්නෙ මේ ලෝකේ  ඒ අයට වඩා ප්‍රේමවන්තයෝ නෑ කියලා හිතාගෙන වගේ. මැරුනම ඉතින් කාටද පාඩු....

මේක උනේ 2008 අවුරුද්දේ.එතකොට මම MSc එකට ඉගෙන ගන්නවා.රස්සාවක් කරන ගමන්ම ඉගෙන ගන්න එකත් පණ යන වැඩක් කියලා දන්නෙ එහෙම කරන අයනෙ.. උදේ පාන්දර කෝච්චියේ නැගලා හිටගෙනම කොළඹට ගිහින්...ඔෆීස් එකේ පණ කඩාගෙන වැඩ කරලා හවස 2 වෙද්දී ලෙක්චර්ස් වලට යන්න ඕනේ. ඊට පස්සෙ දාඩිය පෙරාගෙන කොටුවට ඇවිත් ,වව්නියාව වගේ දුර ගමන් යන  බස් එකක එල්ලීගෙන … හිටගෙනම  ආයෙම වෙන්නප්පුවට එන්න ඕනේ.ඒ බස් එන්නෙ කඩාගෙන..බිඳගෙන වංගු කෙලින් කරගෙනනෙ..පැයක් යන්න කලින් වෙන්නප්පුවේ… නෝමල් බස් වල එන්න උන්නොත් එන්න වෙන්නෙ රෑ ජාමේ... 

උදේ පාන්දර කෝච්චියට නඟින්න යන දුර අම්ම ගිහින් ඇරලුවත් ..හවසට නම් මලාට පාර පැත්තට එන්නෙ නෑ. මොකද ඒ දවස්වල ටී වී එකේ යන ප්‍රවීණට අපේ අම්මත් වහ වැටිලා උන්නේ. මට හෙණ ගැහුවත් කමක් නෑ අම්මා නෝ හෙල්ලුන් ටී වී එක ලඟින්.. ඇස් වල කඳුළු පුරෝගෙන...හූල්ල හූල්ල ප්‍රවීණගෙයි බලාජි ගෙයි විකාර බල බල ඉන්නවා...මං පව් !

ඉතින් මම වෙන්නප්පුවෙන් බහිද්දී හවස හය හමාර විතර වෙනවා. එතන ඉදලා පාර මාරුවෙලා අපේ ගෙවල් පැත්තට තවත් කිලෝ මීටරයක් විතර ඇවිදින්නත් ඕනේ. මොකද ඒ වෙලාවට ඒ පැත්තට බස් නෑ. හැමදාම ත්‍රී වීල් වල යන්න කොහෙද සල්ලි.මහ කට්ටක් කාලනෙ ඉගෙන ගත්තෙත්. ඒක හන්දා ඒ කිලෝමීටරයත් පයින්ම තමා අදින්නේ.. හොඳම වැඩේ කියන්නේ ඔය පාරේ කනත්තක් තියෙනවා. මම යන්න ඕනෙ කනත්තත් පහු කරගෙන... ඔය කනත්ත ලඟින් කොච්චර එහෙට මෙහෙට ගියත් දවාලෙක ඇරෙන්න හවසවත්...රෑ වෙලාවත් ඒ පැත්ත පලාතේ බලන්නෙ නෑ මම.බයටම නෙමේ ඉතින්... හි හී.. පිරිමි පරාණයක් යනවා නම් මමත් ඉතින් අඩිය ඉක්මන් කරලා ඒ පස්සෙන් යනවා. ඒත් ඉතින් සමහර දවසට තට්ට තනියම...මේ කනත්ත කිට්ටුව ගෙවලුත් නෑ.( දැන්නම් තියෙනවා ) මක් කරන්නද කනත්ත තියෙනවා කියලා ගෙදර නොයා ඉන්නයෑ..

මේ කියන දවසෙත් ඔන්න මම බස් එකෙන් බැහැලා අර පාර දිගේ ඇවිදගෙන එනවා. වෙනදට වඩා ටිකක් රෑ වෙලත් එක්ක. හතටත් කිට්ටුයි. පාරේ ලයිට් තිබ්බත් ඉතින් කනත්ත.....වට පිට බැලුවත් පස්සෙන් වැටිලා යන්න කවුරුවත්ම නෑ. හොඳ හුස්මක් එහෙම අරගෙන ඔන්න මම ඇවිඳගෙන එනවා. කනත්ත කිට්ටු වෙද්දී ටිකක් බයයි බයයි වගෙත් එක්ක...පපුවත් නිකන් සීතල වෙනවා වගේ...දැන් මම කනත්ත ලඟටම ඇවිත්...එක පාරටම...

" අනේ...අයියෝ...කවුරුත් නැද්දෝ...අනේ මාව බේරගන්නකෝ...."

හිතා ගන්නකෝ  ලිහිණියා කොච්චර බය වෙන්න ඇද්ද කියලා. බය වැඩි කමටම මාව එක පාරටම නතරවුනා...පපුව ගැහෙනවා වගේම අත පයත් හීතල වේගෙන එනවා...ආයෙමත් අර සද්දේ...හරියටම කනත්ත මැද්දෙන්ම...

" අනේ...කවුරුත් නැද්දෝ... මට අමාරුයි..."

කකුල් දෙකට වැඳ වැඳ හරි පණ කඩාගෙන දුවන්න ඕනෙ උනත්...අනේ දෙයියනේ ! බයටම දුවනවා තියා ඇවිද ගන්නවත් බෑ ….. මාව එකතැනම නැවතිලා..

මගේ වෙලාව එතරම්ම නරක නෑ. මට ඇහුනා මෝටර් සයිකලයක් එනවා. ඕනෙ කෙහෙල්මලක් කියලා පාර මැද්දට පැනලා බයික් එක නැවැත්තුවා. හොඳම වැඩේ කියන්නෙ බයික් එකේ ආපු පිරිමි ළමයා ඊට වඩා බය වෙලා. ඇයි දෙයියනේ මේ ගොම්මන් වෙලාවක කනත්ත ලඟදී කෙල්ලෙක් පාරට පැනලා බයික් එක නැවැත්තුවම බය නොවෙන එකෙක් ඉදීද....

" අනේ අයියේ...සො..සො හොනෙන් ස..සද්දයක් එනවා. මම බයවෙලා. මාවත් එක්කගෙන යන්න..."

බයටම මගේ වචනට ටැපලෙනවා..

 " මොන සද්දයක්ද...? කෝ කොහෙද..."

" අනේ මාව බේරගන්න කියලා කවුද කෑ ගහනවා අයියේ...අනේ අපි යමුකෝ...."

මට හොඳටම දාඩියත් දාලා.

පිරිමි ළමයා මාව බයික් එකෙ නග්ග ගන්න බයේද කොහෙද..මම රෝහිණීගෙ අක්ක කියලා හිතුවද දන්නෙ නෑනේ... ඔන්න ඔය වෙලාවටම ආයේමත් අර සද්දේ ඇහෙන්න ගත්තා..

" කවුරුත් නැද්දෝ..මට අමාරුයි...අනේ කවුරුත් නැද්දෝ..."

සද්දෙ ඇහුනා විතරයි පිරිමි ළමයාත් ටිකක් බය උනා. ඒත් ඒ එක්කලාම වාහනයක් එන සද්දේ ඇහුන හන්දම පිරිමි ළමයාත් ටක් ගාලා බයික් එකෙන් බැහැලා වාහනයට අත දැම්මා. ඔන්න දැන් ඒ වාහනයත් නැවැත්තුවා. කට්ටිය මෙතන ඉන්න හන්දා මගේ බයත් දැන් ගිහින්.... මම හිමීට යන්න හැදුවා..එතකොටම අර නවත්තපු වාහනයෙන් බැස්සේ මගේ යාලුවෙකුයි..එයාගෙ තාත්තයි. වෙච්ච සිද්දිය එයාලට කිව්වට පස්සේ යාලුවාගේ තාත්තා ටිකක් කනත්තේ ගේට්ටුව දිහාට ගියා... ගේට්ටුවත් ඇරලා තිබුනේ. ඔන්න එතකොටම ආයෙමත් අර සද්දේ ආවා...බොහෝම අමාරුවෙන්..කෙඳිරි ගගා...

යාලුවගේ තාත්තයි අර පිරිමි ළමයයි දෙන්න කතාවෙලා වාහනයේ තිබ්බ ටෝච් එකකුත් අරගෙන කනත්ත ඇතුලට යන්න හදන්නේ. මායි යාලුවයි පාරේ ඉන්නයෑ..ගියා අපි දෙන්නත් පිටි පස්සෙන්..දැන් නම් මගේ බයත් නැති වෙලා. ගේට්ටුව ලඟ ඉඳන් ටික දුරක් යද්දී එක පිරිමි ලමයෙක් වැටිලා ඉන්නවා අපි දැක්කා..යාලුවගේ තාත්තා දුවලා ගියා ලඟට...

" අනේ අංකල්..මම වස බිව්වා...අනේ මට අමාරුයි..මාව බේරා ගන්න..."

වස බීලා නේන්නම්..ඉන්න බෑ ගඳ..ලඟම " හාක්‍රොස් " බෝතලයකුත් තියෙනවා. යාලුවගේ තාත්තයි අර පිරිමි ලමයයි දෙන්න එක්ක එකතුවෙලා ඉක්මනින් මේ හාදයව ඉස්පිරිතාලයට ගෙනියන්න වාහනයට උස්සන් එනවා දැන්. මාත් එනවා පස්සෙන්..මේ කොල්ලා මාව දැක්ක ගමන් බෙල්ල මා දිහාට කරකවලා ගොර ගොර ගගා

"වඳින්නම් අක්කේ මාව බේර ගන්නකෝ..මට මැරෙන්න බෑ..."

" මැරෙන්න බය නම් මොකටද වහ බිව්වේ ..."

මටත් ඉතින් කට තියාගෙන ඉන්න බෑනේ..

" අනේ අක්කේ බිව්වට පස්සෙ තමා අමාරුව තේරුනේ...අනේ මාව බේරගන්න..."

කියලා කෑ ගහන්න ගත්තා. ඔය සද්දෙට දැන් එතැනින් යන තව කීප දෙනෙකුත්  ආවා. ඔන්න ඉතින් කට්ටිය එකතුවෙලා වස බීපු හාදයව  ඉස්පිරිතාලයට අරන් ගියාට පස්සේ මායි මගේ යාලුවයි අපේ ගෙවල් පැත්තට ඇවිදගෙන යනවා. එතකොටම මගේ මාමයි එයාගෙ පුතයි මෝට බයික් එකක කඩාගෙන ඇවිත් ලයිට් එළියට අපිව දැකලා " බරාස් " ගාලා බ්‍රේක් ගැහුවා අපි ලඟින්ම..මාමට දාඩියත් දාලා..ඒ අස්සෙන් මාමා හිනා වෙනවා

 " මේ වහ බීලා මැරුණ කියපු කෙනා අපූරුවට ඉන්නේ...අන්න අරහෙ අම්මා අඬ අඬා ගේ දෙක කරනවා...."

" මොක…..ක් වහබීලා...කවුද.... මම ? "

මාව කරකවලා අතෑරියා වගේ..වෙලා තියෙන දේ හිතා ගන්න පුළුවන්ද ...?

කලබලය අස්සේ පාරේ ගිය කවුරු හරි කනත්ත ලඟ වෙලා තියෙන සිද්ධිය ගැන අහද්දී එතැන හිටපු කෙනෙක් මගේ නමත් කියලා. අර පුද්ගලයා හිතලා තියෙන්නේ මම කනත්ත අස්සේ වහබීලා මැරිලා කියලා. යන ගමන පැත්තකින් තියලා අපේ ගෙදරට පණිවිඩය දෙන්න ගිහින්..මදෑ දීලා තියෙන පණිවිඩය...යස අගේට උන්න මාවත් මරලා...

ඒ විතරක්ද ..එක එක්කෙනා අපේ ගෙදරට මහ රෑ කෝල් කර කර මා ගැන අහන්නත් ගත්තා. පහුවදා උදේ මාව දකින අය " මෙන්න මැරිච්ච කෙනා අපූරුවට ඉන්නේ " කියන්න ගද්දී තමා එපා උනේ...මේ ඔක්කොම අර තමන්ගේ " ලව් " එක වෙනුවෙන් ජීවිතය පූජා කරන්න ගිය සත්‍ය ප්‍රේම භෘංග රාජයෙක් හන්දනේ…

ප ලි

( අර වහ බීපු හාදයා මැරුනෙ නම් නෑ.මොකද වස වැඩිය පෙවිලා නෑලූ. බෝතලය කටේ හලා ගද්දී පැණි රසකුත් එක්කම උගුර පිච්චිලා යන ගතියක් දැනුන හන්දා ඉතිරි ටික බීලා නෑ. ඒ හන්දම බේරිලා. වහ බීලා තියෙන්නෙ ඇයි දන්නවද..යාළු වෙලා උන්න ගෑණු ලමයා දවස් දෙකක් තිස්සේ තරහා වෙලා කියලා.. දැන් ඒ හාදයට ගමම කියන්නේ " හාක්‍රොස් සමන්ත " කියලා ….එතකොට මම… මැරිලා ඉපදුන ළිහිණි)