චාටර්ම දවසේ Cool උන හැටි

අඟහරුවාදා දවස කියන්නෙ මහම මහ චාටර්ම දවසක්. හේතුව තමයි සති පතාම පවත්වන weekly meetings  අඟහරුවාදා පැවැත්වීම. එක මීටින් එකක් නම් බැරුවයෑ. උදේ නමයේ ඉඳන් හවස හතර පහ වෙනකල් එක දිගට. කම්මැලි කමේ බැරුවා. වැඩිපුරුම ඉතින් " බොරු පොයිය " තමා. ඒත් ඉතින් මක් කොරන්නද...යන්නම වෙනවනෙ.. 

හැමදාම අඟහරුවාදා උදේට ඇහැරෙන්නෙ " අයියෝ අද නම් ඉතින් චාටර්ම දවසනෙ..." කියලා හිතින් කියාගෙනම. ඒ හන්දද කොහෙද දවස චා....ම තමා...

හැමදාම ඔෆීසියට ගොඩවැදුනම පුරුද්දට වගේ ඉන්ටර්නෙට් එකේ රවුමක් දෙකක් යනවා. Email…bbc ,cnn , gossip…ඊට පස්සෙ බ්ලොග්…අදත් ඉතින් චාටර් දවස උනාට ඕවා හැම එකටම ඔළුව දාලා එන්න ගියා. ඒ අස්සෙ තිබ්බ අපේ ඩූඩ්ගෙ අද නම් මහ චාටර්ම දවසක් අප්පා කියන පෝස්ටුව දැක්කම හිතුනේ " අඩේ අප්පා මට වගේම අඟහරුවාදා ඩූඩ්ටත් චාටර් නෙ කියලා. එහෙම හිතාගෙන පෝස්ටුව කියවන්න ගත්තා. මම දන්නෙත් නැතුව ලැපා දිහා බලාගෙන මෙන්න මම හිනා වෙනවා. ඒකත් මහ සද්දෙන්..ලැජ්ජාවේ බැරුවා. කවුරුවත් දැක්කද කියලා හිතාගෙන වට පිටේ ඇහැ කරකවද්දී මෙන්න මට එහා පැත්තෙ ඉන්න බුවා අන්ද මන්ද  වෙලා මා දිහා බලාගෙන ඉන්නවා හරියට " ළිහිණිට උදේම අමු කැවිලද " කියන්නා වගේ. බුවාගේ මූණ දැක්ක ගමන් මට ඊට වඩා හයියෙන් හිනා ගියා. කාට කියන්නද ඉතින් මාව ඔය තරම් හිනැස්සුවේ ඩූඩ්ගෙ පෝස්ටුව කියලා. හැමදාම අඟහරුවාදාට ඩූඩ් ඔය වගේ පෝස්ටුවක් දැම්මනම් චාටර් අඟහරුවාදා නිකම්ම Cool කරගන්න තිබ්බා.

මට තියෙන කැතම කැත පුරුද්දක් තමා හිනා වෙන්න ගත්තොත් සෑහෙන වෙලා යනකල් හිනාව නවත්තගන්න බැරි එක. කිසිම ලෝබ කමක් නැතුව ඇති වෙනකල්ම හිනා වෙනවා.ඔෆීසියෙ මගෙ අවට ඉන්නෙ වැඩිපුරුම කොල්ලො ටිකක් හන්දා උන් කියන එක එක විහිළු කතාවලට මම ඉළ ඇදෙන කම් හිනා වෙනවා. කට්ටිය හිනාව නවත්තලා උනත් මට නම් එක මතක් කරද්දිත් නිකම්ම හිනා යනවා. සැරෙන් සැරේට. ඉස්සර බ්ලොග් කියවන්න විතරක් ආපු කාලේ අර දුමී ලියන දුමීගෙ කට කහන කතා කියවලා මොනතරමක් හිනා වෙලා තියෙනවද...

කොහොම හරි අද ඩූඩ්ගෙ කතාව හන්දා මටත් කතාවක් මතක් උනා. මේක අපේ ඔෆීසියෙ උන දෙයක්. මම රස්සාව කරන්නෙ තොරතුරු තාක්ෂණ අංශයට ආදාල ආයතනයකනෙ. සිංහලෙන්ම කියනවානම් IT කොම්පැනියක. වැඩිපුරම ඉන්නෙ කොල්ලො.. අපේ dev ටීම් එකේ උන්නා අරවින්ද් කියලා කොල්ලෙක්. මනුස්සයා ද්‍රවිඩ. ඉපදිලා තියෙන්නෙ ඉන්දියාවේ. ලංකාවට ඇවිල්ල තියෙන්නෙ ටිකක් ලොකු උනාම. සිංහල කතා කරන්න පුළුවන් උනාට හරි අමුතු සිංහල කතාව. ඒවා අහගෙන ඉඳලා ඉළ ඇදෙන කල් හිනා වෙන්න පුළුවන්. බුවා උන්නේ මට එහා පැත්තේ සීට් එකක නිසා අරවින්ද්ගෙ කතාවලට හිනා වෙලා ඒ හිනාව නවත්ත ගන්න මාර ගේමක් දෙන්නෙ මම.

අපේ සපෝට් ටීම් එකේ උන්නා දමිත් කියලා කොල්ලෙක්. අපිත් එක්කත් ෆිට්. අපරාදෙ කියන්න බෑ දමිත්ටත් තියෙනවා මට තියෙන ලෙඩේම. පොඩි දේටත් මටත් වඩා සද්දෙන් හිනා වෙන්නෙ... දවසක් දමිත් කම්මැලි කමට හයියෙන් ඈනුමක් අරලා. ඒ වෙලාවෙදි කොහොම හරි දමිත්ගේ " හක්ක " පැනලා දමිත්ට තරු පේන්න අරන්. දමිත් වේදනාවෙන් ඇඹරී ඇඹරී අතින් කියනවලු හක්ක පැනලා කියලා. සපෝට් ටීම් එකේ කට්ටියට ඒක තේරිලා නැතුව උන් හිනා වෙනවලු. කොහොම හරි පස්සෙ සිද්ධිය දැනගෙන එක්කෙනෙක්ගෙ උපදෙස් මත මොනවා හරි ජිල් මාට් එකක් කරලා ආයෙම හක්ක හරි විදියට දමාගෙන. (හැබැයි ඒක හරි භයානක වැඩක්. එක පාරක් එහෙම හක්ක පැන්නොත් දිගින් දිගටම එහෙම වෙන්න පුළුවන් )

දැන් ඔය කතාව dev ටීම් එකටත් ආරංචි උනා. මම උන්නෙ බර වැඩක. එකා දෙන්න දමිත්ව බලලා ඇවිත් හක්ක ගැන කතාව.. අරවින්ද්ට වැඩේ කිලික් නෑ. මට කිට්ටු වෙලා අහනවා මෙන්න මෙහෙම

අරවින්ද් - " ළිහිණි දමිත්ට මොන වෙලාද ? "

මම     - " දමිත් ගෙ හක්ක පැනලලු..."

අරවින්ද් දන්න හක්ක. මටත් එක අමතක උනානෙ. ඒක කිව්ව විතරයි මෙන්න බුවා දඩි බිඩියේ කාටද කෝල් කරනවා.කෝල් කරලා තියෙන්නෙ දමිත්ට..

අරවින්ද - " හේයි දමිත්, අක්කා කා එක්කද බන් පැනලා ගිහින් තියෙන්නේ ...? "

ඒක ඇහුන ගමන් අපි ඔක්කොටම හිනා. අපිට විතරක්ද දමිත්ටත් හයියෙන් හිනා ගිහින්. කොයිතරම්ද කියනවානම් හිනාව හන්දම දමිත්ගෙ හක්ක ආයෙම පැනලා. කට්ටිය දමිත්ව ලඟම තිබ්බ හොස්පිටල් එකකට අරන් ගිහින්.

අරවින්ද් හිතලා තියෙන්නෙ " හක්ක " කිව්වේ “අක්කට “ කියලා. හක්ක පැන්නා කිව්වම බුවා හිතලා අක්ක පැනලා ගිහින් කියලා ....

පලි.

ඔන්න ඉතින් අඟහරුවාද චාටර් දවස උනාට අද නම් චාටර් උනේ නෑ. ඩූඩ්ගෙ කතාවෙන් පටන් ගත්ත හිනාව අරවින්ද්ව මතක් වෙලා තවත් අළුත් උනා. දවසම Cool තමා